Przestrzeń...

  Paradoks sztucznej inteligencji   – A wie pan, że sztuczna inteligencja wcale nie jest taka mądra? Powiedziałbym, że wręcz głupia – oznajmił szesnastolatek z rozbrajającą szczerością. Zaskoczony takim początkiem rozmowy uniosłem brwi. – Czyżby? – zapytałem. – Bo wie pan – kontynuował – wrzuciłem do ChatGPT kartę pracy z chemii. Dwadzieścia zadań. Połowę zrobił źle. – Co to znaczy „źle”? – No… połowa odpowiedzi była inna, niż powinna. – A więc uważasz, że sztucznej inteligencji „odrobinę” brakuje do prawdziwej inteligencji? – zapytałem. – Dokładnie! I co pan na to powie? – Chcesz szczerą odpowiedź? – Tylko szczerą! – podchwycił z ekscytacją. – Otóż podejrzewam, a właściwie jestem niemal pewien, że problemem nie była inteligencja ChatGPT, lecz autora tych zadań. – Nie rozumiem – zmarszczył czoło. – Dobrze, w takim razie powiedz mi, dlaczego sam ich nie rozwiązałeś? – Próbowałem – przyznał niechętnie – ale nie wiedziałem, jak je zrobić. W sumie… je...

  Prawo reakcji Połowa lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. W prowincjonalnym miasteczku, gdzie fale radiowe zawracają, mieszka licealista. Skromny chłopak, zaczytany w podręcznikach do fizyki, z sercem pełnym ambicji i głową pełną pytań o naturę wszechświata. Pisze list. List z prośbą. List, który ma przekroczyć granice. Adresat? Europejska Organizacja Badań Jądrowych CERN w Szwajcarii. Prosi o materiały dotyczące Modelu Standardowego – teorii oddziaływań cząstek elementarnych. Jego słowa, starannie zapisane na kartce papieru, opowiadają o trudnościach życia w miejscu, gdzie wiedza przychodzi z opóźnieniem, a najbliższy ośrodek naukowy leży prawie sto kilometrów dalej. Pisze o swojej pasji, o rozszerzonej fizyce i matematyce w szkole, o tym, że pragnie więcej. Dodaje, że ma telefon w domu – informacja wydaje się mu błaha, a jednak sprawia, że przez kolejne dni dręczy go wstyd i niepewność. „Co pomyślą?” – zadaje sobie pytanie. „Czy uznają to za dziwactwo, za prowincjona...

Piękno tej Ziemi skłania mnie do wołania o jej zachowanie dla przyszłych pokoleń. Jan Paweł II Ten widok wywołuje łzy wzruszenia. Planeta robi ogromne wrażenie, jest przepiękna! Patrząc na nią, uświadamiamy sobie także, jak krucha jest nasza egzystencja na Ziemi. astronauta Jean-François Clervoy 89… klasa z najlepszym widokiem! Przed laty jeden z Pulsarowiczów powiedział o Kole Astronomicznym, działającym w Zespole Szkół Zawodowych Nr 1 i II Liceum Ogólnokształcącym od blisko 28 lat, że   Pulsar to miejsce na dobre wydarzenie . Ktoś inny wyraził się poetycko, określając Pulsara włodawskim skrawkiem nieba . Obecnie o miejscu, gdzie Członkowie Koła się spotykają, czyli o sali 89, można mówić, że to Klasa z najlepszym widokiem… Bo widokiem kosmicznym na Ziemię . W stwierdzeniu tym nie ma wielkiej przesady, ponieważ od ośmiu lat uczniowie z Włodawy i okolic, podobnie jak tysiące ich rówieśników z całego świata, uczestniczą w   amerykańskim programie Sally Ride EarthKAM@S...

  Pasja rozumienia Nim powstały astrobazy https://www.urania.edu.pl/zasoby/pasja-rozumienia.html PASJA ROZUMIENIA* Astronomia jest jedną z najstarszych nauk i jednocześnie szczególną dziedziną wiedzy. Z jednej strony, jako dyscyplina naukowa bada to wszystko, co dzieje się i znajduje się poza naszą Ziemią. Poszukuje odpowiedzi na szereg pytań, z których najistotniejsze to: jak powstał i jak zbudowany jest Wszechświat? Jakie rządzą nim prawa i dokąd zmierza? Czy istnieją planety wokół innych gwiazd podobne do Ziemi i czy może na nich istnieć życie? Z drugiej strony astronomia to dziedzina wiedzy, która spotyka się z wręcz naturalnym zainteresowaniem ogromnej rzeszy ludzi. Widok roziskrzonego nieba, podróże kosmiczne, doniesienia o kolejnych odkrytych planetach pozasłonecznych, czarne dziury czy też Wielki Wybuch pobudzają wyobraźnię, rodzą ciekawość i zachwyt. W każdym z nas ukryta jest olbrzymia pasja rozumienia. Dlatego też wielu ludzi – w każdym wieku – często spog...